නමාමි බුද්ධං!!!

තිලොවට සණරාමර සුව කැන්දූ අමාමෑණී ලොව්තුරා සම්මා සම්බුදු රජාණන්වහන්සේ ගේ තෙමගුල එනම් සිදුහත් උපත,ගෞතම සම්බුද්ධ නමින් බුදු වීම,මහා පරිනිර්වාණය යන කාරණා සිදුවු වෙසක් පුන් පොහොය දිනය හෙටයි.

සාරාසංඛ්‍ය කල්ප ලක්ෂයක් පෙරුම්පුරා ප්‍රඤ්ඥාධික බුදු වරයකු වන්නට මහාමායා දේවියගේ කුස පිලිසිඳ ගන්නට පෙර බෝසතාණෝ තුසිතදෙව්ලොව වැඩසිටි සේක.දේවාරාධනය අනුව පංචමහාවිලොකනයෙන් සුදුසු කල එළැබි බව වටහාගත් එතුමාණෝ මනුලොවට සම්ප්‍රාප්ත වීම සිදුකළහ.

කිඹුල්වත් නුවරත් දෙව්දහ නුවරත් අතර ලුම්ඹිණි සල් උයනේ දී සිය අවසන් භවය වන සිදුහත් බෝසත් උත්පත්තිය සිදුවිය.අපායේ ගිණිදැල් පවා මොහොතකට නිවී ගියේ ය.මිහිමව සිය උත්කෘෂ්ඨ මනුෂ්‍යරත්නය  පිලිගත්තේ නෙළුම් මල් පිරි දොතිනි.

මහත් ආශ්චර්යයන් සිදුකරමින් සිදුහත් කුමාරයාණෝ යෙහෙන් උගත් අතර නිසි කළ දී ජාති ජාතිත් පතා ආ තරැණිය,යශෝධරා දේවිය සමග විවාපත් විය.

කල් ගතවත්ම සතර පෙරනිමිති සහ නලඟනන්ගේ විප්‍රකාර දැක සසර පිලිඹද කලකිරුණු බොසතාණෝ සිය පුත් රාහුල කුමරු උපන් දින කන්ථක අසු පිට නැගී ඡන්න ඇමති සමඟ මහා අභිණිෂ්ක්‍රමණය කලහ.

පසුව විවිධ ආචාරවරුන් යටතේ සත්‍යාවබෝධයට උත්සාහ කල එතුමාණෝ,ඒ කිසිවකු සතුව තමා සොයන සත්‍ය නොමැති බව වටහාගෙන තනිවම ඊට උත්සාහ දැරීය.සය වසක් අති දුෂ්කරක්‍රියා සිදුකළ එතුමාණන්ට පස්වග මහණුන් උපස්ථාන කලහ.

දුෂ්කර පිලිවෙතේ අසාර්ථක බව වටහාගත් බෝසතාණෝ මැදුම් පිලිවෙතට පිවිසියාහ.පස්වග මහණුන් නික්මුනි.

වෙසක් පුන්පොහෝ දිනට පෙර දින දී සුජාතා සිටු දුවගේ කිරිපිඬු දානය වැලදු බෝසතානෝ චතුරංගසමන්නාගත වීරියෙන් ඇසතු රුක් මුල වැඩ භාවනානුයෝගී විය.දුක,දුකට හේතුව,දුක නැති කිරීමේ මග,දුක නැති කිරීම යන චතුරාර්ය සත්‍ය අවබෝධකරගත් උතුමාණෝ භව ගමනේ රඳවා තබන තණ්හා,මෝහය,භය ආදි බැමි කඩා භවගාමි ගෘහයේ කැණිමඩල ද කඩා බිමට සමතලා කල දැමූහ. මාර සේනාව නොයෙක්‍ වෙස් ගෙන උතුමණ් නැවැත්වීමට හැදුවද එය නිෂ්ඵල විය. මිහිකත කම්පා කරමින් බෝසතාණෝ බුද්ධත්වයට පත්විය.....වෙසක් පොහෝ දිනය උදාවී තිබිණි... ඇසතු ගස බෝධීන්වහන්සේ විය.

බුදුන් වහන්සේ පන්සාලිස් වසක් ගම් නියම්ගම් සැරිසරමින්,අසරණ භවගාමි ජනයා භවදුකින් මුදවාගැනීමට සූඅසූහාරදහසක් වූ පරිපූර්ණ වූ බුද්ධිමතුන්ට අවබෝධපිනිස වන්නාවු ධර්මස්කන්ධයක් දේශනාකොට වදාළාහ.

අසු හතර වන වියට පිවිස රෝගි සහ වයෝවෘද්ධව සිටි තථාගතයාණෝ මහත් වෙහෙස ගෙන මල්ල රජදරුවන්ගේ උපවර්තන නම් සල් උයනට පිවිසි සේක.සල් ගස් දෙකක් අතර ආසනයක් පනවාගත් උන්වහන්සේ. භික්ෂු සංඝයා අතුලු රැස්ව සිට දෙවි මිනිස් සියල්ලන්ටම දම් දෙසු සේක. අළුයම් යාමයේ නැවතද මහ පොළව කම්පා කරමින් අහස ගුගුරුවා ලමින් සෝ පලකරද්දී සමාපත් සුවයට පිවිස, පිරිනිර්වාණය කල සේක.
"වයධම්ම සංඛාරා-අප්පමාදේන සම්පාදේත" සියළු සංස්කාරධර්මයෝ නැසෙන සුළුය-නොපමාව කුසල් දහම් වඩන්න..... ඒ අවසන් බුද්ධ වචන යයි.

ඉතින් බෞද්ධයිනි ඔබ නොපමා විය යුත්තේ නොවේ ද....? කිතුබැතිමතුනි ඔබ ද ඉස්ලාම් බැතිමතුනි ඔබ ද කුමන අන් ආගමක සිටියත් ඔබ මිනිසකු නම් නොපමා විය යුතුමය. සම්බුද්ධ දේශනාව ආගමක් නොව සනාතන දහමකි.අවබෝධ කර ගනිත්වා!

(බුද්ධිමතුනි, සදොස් තැන් වෙතොත් නිදොස් කරනු මැනවි.)